Urodził się 20 marca 1828 roku w miejscowości Skien (Norwegia). Wraz z rodzicami i czworgiem rodzeństwa, po utracie sporego majątku, żyli w biedzie, Ibsen musiał więc w bardzo młodym wieku szukać pracy i zarobku. Jako asystent aptekarza cały swój wolny czas poświęcał czytaniu książek. Litera pochłonęła go tak bardzo, iż w wieku 22 lat postanowił zmierzyć się z własnymi siłami - stworzył swoj pierwszy utwór dramatyczny Katylina. Jego zawwodowe pisarstwo rozpoczęło się rok później, gdy trafił do grupy teatralnej, dla której pisał sztuki. Zdarzało mu się także projektować kostiumy czy reźyrerować przerdstawienia.
Po zgromadzeniu wystarczającej sumy pieniędzy, Ibsen postanowił przenieść się do stolicy Norwegii - Kristianii (dziś Oslo). Tam rozpoczęła się jego zawodowa kariera związana z teatrem - debiut sceniczny jego sztuki Grób Hunów. Na progu przemian politycznych i społecznych, które w tym czasie przeżywała Norwegia (wyzwolenie spod 400-letniej okupacji Danii), Ibsen podobnie jak wielu młodych pisarzy i poetów nawiązywał w swych dizełach do dawnych czasów świetności państwa norweskiego. Stworzony przez niego w 1851 roku Teatr Det Norske miał za zadanie odbudowanie dziedzictwa kulturowego Norwegii.
Po sześciu latach Ibsen powrócił do stolicy, by objąć posadę szefa teatru Christiana Norske. Tm też poznał swą pierwszą żonę - Zuzannę Thoresen, z którą miał syna Sigurda (wcześniejszy romans 18-letniego Ibsena rónież zaowocował synem, lecz do niego pisarz nie przyznawał się i nie utrzymywał z nim kontaktu). Niepowodzenia kolejnych sztuk teatralnych i bankructwo Christiana Norke zmusiło Ibsena do emigracji. Wraz z rodziną udał się do Rzymu, następnie mieszkał także w Niemczech. To właśnie dziela stworzone na emigracji przyniosły mu sławę i sukcesy w całej Europie, czyniąc go jednym z najczęściej wystawianych i najbardziej znanych dramaturgów starego kontynentu.
Po powrocie w 1891 roku do ojczyzny, Ibsen został okrzyknięty najsłynnijeszym mieszkańcem Kristianii. Na jego cześć, w dniu 70 urodzin, jego imieniem nazwano Teatr Narodowy.
W 1901 roku, w wyniku wylewu, Ibsen doznaje paraliżu i przestaje tworzyć. Pięć lat później, 23 maja 1906 roku umiera, pozostawiając po sobie wielkie narodowe dziedzictwo w postaci sztuk znanych i cenionych na całym świecie do dnia dzisiejszego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz